رده شناسی فضا در زبان فارسی

در این مقاله به بررسی رده شناسی ساخت های فضایی پرداخته و نشان می دهیم که این ساختارها از دو بخش تشکیل شده اند: زاویه ای و بدون زاویه. در بخش دیگر ساخت های بدون زاویه را به اسامی اشاره و مکان شناسی تقسیم بندی کرده و سپس ساختهای زاویه دار را معادل چارچوبهای ارجاعی در نظر گرفته و آنها را به سه دسته ی مطلق، ذاتی و نسبی تقسیم می کنیم. خواهیم دید که ساختارهای جهانی برای بیان فضا وجود دارند که زبان فارسی از بین آن ها اسامی اشاره، ساخت های نسبی و ذاتی را رمز گذاری می کند. ساخت های فضایی را از منظر شناختی با استفاده از مفاهیم نما و زمینه به نظام جهانی فضایی پیوند می زنیم. از منظر رده شناسی آن ها را با استفاده اصول اقتصاد، تصویرگونگی و نشانداری در نقشه ی مفهومی مخصوص زبانی فارسی ترسیم می کنیم و به این وسیله از منظر شناختی و رده شناسی شمایی کلی از جایگاه زبان فارسی به دست خواهیم داد.